จากเหตุการณ์จลาจลที่กำลังเกิดขึ้นและมีทีท่าว่าจะลุกลามบานปลายขยายตัวออกไปอีกที่ "กรีซ" และมีโอกาสลุกลามไปยังประเทศต่าง ๆ ในกลุ่ม "อียู"อันมีสาเหตุมาจาก "การล่มสลายลงทางเศรษฐกิจ" ทำให้ผมได้ฉุกคิด แล้วหันกลับมามองสถานการณ์ในบ้านเมืองของเรา ที่มีบรรยากาศโดยรวมคล้ายคลึงกับช่วงเศรษฐกิจถดถอย ประชาชนส่วนใหญ่ยังระมัดระวังในการใช้จ่ายกันอยู่ เพราะไม่เชื่อมั่นในเสถียรภาพทางการเมืองหลังการเลือกตั้ง รวมไปถึงสภาวะทางเศรษฐกิจในอนาคต ที่ปัจจัยลบต่าง ๆ ก็ยังคงค้างคาอยู่มากมาย จนทำให้บรรดา "กูรู" (หรือ "กูอยากรู้") ทั้งหลาย ไม่สามารถฟังธงลงไปได้ว่าหลังจากการเลือกตั้งครั้งนี้จะสามารถแสวงหาจุดร่วมบนความแตกต่างที่ทุกฝ่ายจะทำใจยอมรับได้หรือไม่ และเศรษฐกิจภายหลังการเลือกตั้งจะถดถอยหรือฟื้นตัว ยิ่งในช่วงโค้งสุดท้ายของการเลือกตั้ง รัฐบาลมัวแต่เล่นเกมส์ทางการเมือง จนลืมนึกถึงปัญหาปากท้องและลืมคิดไปว่าในเมื่อทั่วโลกไม่ว่าจะเป็น "ยุโรป", "ญี่ปุ่น", "จีน" หรือ "อเมริกา" กำลังเผชิญหน้ากับปัญหาการถดถอยทางเศรษฐกิจ ดังจะเห็นได้ชัดเจนจากปัญหา "เงินเฟ้อ" ที่กำลังทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เป็นผลให้บรรดาประเทศมหาอำนาจทางเศรษฐกิจหลายต่อหลายประเทศต่างพากันรัดเข็มขัดลดค่าใช้จ่ายโดยเฉพาะบรรดานโยบาย "ประชานิยม" ต่าง ๆ รวมทั้งพากันเพิ่มอัตราดอกเบี้ยเพื่อรับมือกับ "วิกฤติเศรษฐกิจโลก" ระรอกใหม่

            เมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้แล้ว "ไทย" ที่เศรษฐกิจทั้งระบบพึ่งพาอยู่กับการส่งออก จะส่งอะไรไปขาย ในเมื่อไม่มีกำลังซื้อในตลาดโลกหรือกำลังซื้อที่เดิมเคยมีกำลังหดตัวลง อย่างไรก็ดีบรรดารัฐมนตรีในคณะรัฐบาล (รักษาการ)อาจจะรู้แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ จึงไม่ได้มีนโยบายที่ชัดเจนในการเตรียมการรับมืออย่างจริงจังเป็นรูปธรรม ในทางตรงกันข้ามกลับใช้งบประมาณซื้อเสียงผ่านมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจรูปแบบต่าง ๆ ในลักษณะนโยบาย "ประชานิยม" แบบสุดกู่ โดยไม่สนใจผลกระทบที่จะตามมาจากการใช้จ่ายแบบสุรุ่ยสุร่าย ขอเพียงแค่มีชัยชนะในการเลือกตั้งเท่านั้นก็พอ ส่วนปัญหาที่กำลังจะเกิดขึ้นตามมานั้นเอาไว้ค่อยคิดหาหนทางแก้ไขในอนาคตแบบ "ไปตายเอาดาบหน้า" ใครมาเป็นรัฐบาลใหม่ก็รับภาระหาเงินไปใช้หนี้กันเอาเองตามยถากรรมก็แล้วกัน

            เมื่อ "ดูหนังดูละครแล้วย้อนกลับมาดูตน" รัฐบาล "ไทย" ชุดใหม่ควรที่จะต้องศึกษาเรียนรู้วิกฤติการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นกับ "กรีซ" ที่โครงสร้างทั้งทางเศรษฐกิจ,สังคมและการเมืองมีอันต้องล่มสลายลง เนื่องมาจากการบริหารจัดการที่ผิดพลาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งนโยบายลด แลก แจก แถมในรูปแบบ "ประชานิยม" นอกจากนั้นแล้ว นโยบายทางเศรษฐกิจของ "กรีซ" ยังไม่มีความชัดเจนในการแก้ไขปัญหาทางโครงสร้าง ที่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เห็นแผนปฏิบัติการแบบจริงจังในการแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจที่กำลังดิ่งลึกลงเหวไปทุกขณะ นอกเหนือไปจากนโยบายการตัดลดงบประมาณรวมไปถึงการปรับลดค่าใช้จ่าย ตลอดจนการตัดลดผลประโยชน์ต่าง ๆ ที่รัฐเคยจัดทำขึ้นในรูปแบบสวัสดิการอื่น ๆ ซึ่งมาตรการต่าง ๆ เหล่านี้กลับไม่มีแผนฟื้นฟูโครงสร้างเศรษฐกิจที่เป็นรูปธรรมแต่อย่างใด

            การล่มสลายลงของเศรษฐกิจ "กรีซ" เป็นกรณีศึกษาที่สำคัญเป็นอย่างยิ่งที่ "ไทย" ควรที่จะต้องเรียนรู้และนำมาปรับปรุงแก้ไขนอกจาก ความไร้ประสิทธิภาพของหน่วยงานรัฐ ไม่ว่าจะเป็นการปฏิบัติหน้าที่ตามภารกิจหลักที่นอกจากจะอืดอาด ยืดยาด ล่าช้า ซ้ำซ้อนแล้ว ก็ยังถูกซ้ำเติมด้วย ปัญหาคอรัปชั่น ทั้งแบบทางตรง,ทางอ้อม และที่แฝงอยู่ในนโยบายของรัฐที่แทรกตัวอยู่ในทุกระบบ ก็ยังรวมไปถึงนโยบายการใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย โดยผ่านนโยบาย "ประชานิยม" ที่คงไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้ว่าเป็นอีกรูปแบบหนึ่งของการซื้อเสียง สิ่งต่าง ๆ ที่ได้เอ่ยมาเหล่านี้แหละครับดูเหมือนว่าจะเป็นอุปสรรคสำคัญในการแก้ปัญหาทางโครงสร้างที่ยังคาราคาซังอยู่

            ดูไปดูมา "รัฐบาลกรีซ" ก็ไม่ต่างอะไรจาก "รัฐบาลไทย"ในช่วงนี้ที่กำลังเผชิญกับทั้งวิกฤติเศรษฐกิจ วิกฤติสังคม และวิกฤติทางการเมือง (แบบรับศึกหนักทุกด้านพร้อมกัน) รอเพียงแค่เวลา "ฝีแตก" เท่านั้น ซึ่งในสถานการณ์ที่สับสนวุ่นวายในทุกภาคส่วนดังเช่นทุกวันนี้ ผมต้องสารภาพตามตรงครับว่ามีความกังวลใจเป็นอย่างยิ่งและไม่อยากให้ "ไทย" มีอันเป็นไปเหมือน "กรีซ" ครับ