สวัสดีครับแฟน ๆ ชาว "บ้านไม่บาน" สำหรับสาระน่ารู้ในสัปดาห์นี้เป็นสาระน่ารู้ของ "บ้านไม่บาน" ที่ผมเรียกว่า "มา เมซอง" (Ma Maison) ไม่บาน แบบ "พอเพียง" ขนาดกำลัง "พอเหมาะ" , "พอดี" บนพื้นที่เล็ก ๆ 50-60 ตารางวา ก็สืบเนื่องมาจากแฟน ๆ ชาว "โคราชา" ("โคราช") หรือ "นครราชสีมา" ท่านหนึ่งได้ร้องขอมา แท้จริงแล้วแฟน ๆ ท่านนี้เคยทำงานอยู่ที่ "มาเลเซีย"ครับ โดยทำงานกับบริษัทน้ำมันยักษ์ใหญ่ของโลก พออายุเลยวัยกลางคนแล้วก็อยากกลับบ้านเสียที ไม่มีที่ไหนในโลกนี้เหมือนบ้านหรอกครับ ดังมีคำกล่าวว่า "No Places like Home" ในใจลึก ๆ ผมก็เชื่อเช่นนั้นครับ โดยเอาตัวผมเองเป็นเครื่องวัด เพราะช่วงชีวิตในวัยหนุ่มก็เคยสนุกไปกับการเดินทางท่องไปทั่ว "ร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ" สนุกสนานกับการใช้ชีวิตกับการพบปะผู้คนที่หลากภาษาและหลายวัฒนธรรม เดินทางท่องไปในสถานที่ต่าง ๆ ที่สวยงาม เรียกว่าเดินทางรอบโลกมาหลายรอบแล้วครับ แต่สุดท้ายแล้วก็อยากกลับบ้าน เสียงเรียกลึก ๆ ในใจอยากให้กลับบ้าน กลับไปสู่ผืนดินที่ "ฝังรก" เป็นคำโบราณที่ไพเราะและมีความหมายเป็นอย่างยิ่งครับ หมายถึง "รกของเราถูกฝังที่ไหนก็กลับไปที่นั่น" ครับ

          นึกถึงบทเพลงของพี่ "พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ" นักแต่ง "เพลงเพื่อชีวิต" ซึ่งก็เป็นชาว "โคราช" เพราะในสัปดาห์นี้จะพูดถึง "บ้านไม่บาน" ที่ "โคราช" นอกจาก "ย่าโม", "เพลงโคราช", "ผัดหมี่โคราช", "กุนเชียงโคราช" ฯลฯ ผมยังนึกถึงบทเพลงเพื่อชีวิตของนักแต่งเพลงชาว "โคราช" ท่านนี้ตอนเมื่อผมอยู่แดนไกลหลายหมื่นไมล์จากบ้านในกลางดึกของฤดูหนาว ที่มองไปไหนก็มีแต่หิมะขาวไปหมด ออกไปไม่ได้เพราะอุณหภูมิติดลบ 5-10 องศา เลยทำให้ต้องนั่งติดแหง็กอยู่คนเดียวเงียบ ๆ หลายวัน (มีแค่โทรทัศน์กับหนังสือเป็นเพื่อน) ใจก็เลยลอยไปถึงบ้าน คิดถึงพ่อถึงแม่ที่รออยู่ที่บ้าน กับบทเพลงที่ว่า "จากมานานคิดถึงจังเลย หอมเจ้าเอยละอองท้องถิ่น อยากกลับไปแนบซบไอดิน....... ผ่าน ผุพัง เซซังทรุดโทรม จะกลับไปเอาใจซ่อมแซม" ก็เป็นบทเพลงที่สามารถอธิบายถ่ายทอดความรู้สึกลึก ๆ ในใจอย่างชัดเจน ว่าจากบ้านมานานคิดถึงบ้านจังเลย ถ้ามีโอกาสก็จะกลับไปปรับปรุงฟื้นฟูบูรณะ ซ่อมสร้างบ้านขึ้นใหม่ โดยใช้หัวใจของ "คนรักบ้าน" นี่แหละครับ จึงเกิดขึ้นเป็น "บ้านไม่บาน" ที่ "งามง่าย พอเพียง" ถึงแม้ว่าจะเป็นบ้านหลังเล็ก ๆ แต่ก็ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน สำหรับเจ้าของบ้าน เป็นบ้านแบบง่าย ๆ แต่ก็ช่างลงตัวและงดงามเหลือเกินในใจเจ้าของบ้าน ที่ผมมักจะเรียกว่าเป็น "บ้านไม่บาน" ที่ "สวยประหยัด", "สวยดูดี", "สวยมีสไตล์" แบบไม่อายใคร แต่ไม่ขอแข่งกับใคร เพราะเป็น "บ้านไม่บานของฉัน" ที่คน "ฝรั่งเศส" เรียกว่า "มาเมซอง" (Ma Maison) คนอังกฤษเรียกว่า "มายโฮม" (My Home) ไม่ใช่ "House" แต่เป็น "Home" ครับ

          ที่ร่ายมาเสียยืดยาวก็เพราะผมรู้สึกมีส่วนร่วมกับ "บ้านไม่บาน" หลังนี้เป็นอย่างยิ่ง เพราะเจ้าของบ้านมีอะไรคล้าย ๆ ผมหลายอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งประสบการณ์ในการใช้ชีวิตอยู่ต่างแดนและเมื่อ "ธรรมชาติเรียกร้อง" ก็รู้ตัวว่าถึงเวลาเสียที ที่ต้องกลับบ้านกลับไปสร้างบ้านจริง ๆ ที่เป็น "บ้านไม่บานของฉัน" หรือ "มา เมซอง" ไม่บานของฉัน ที่มีขนาดกำลัง "พอเหมาะ พอดี" กับการใช้ชีวิตแบบ "พอเพียง" ผมออกแบบบ้านหลังนี้ให้เป็นบ้านที่ตอบโจทย์กับการใช้ชีวิตในทุก "มิติ" ครับ เพราะที่ดินนับวันจะหายากยิ่งขึ้นจึงจำเป็นต้องใช้ให้คุ้มค่าครับ ผมได้ออกแบบ "บ้านไม่บาน" หลังนี้ให้มีขนาดความสูง 4 ชั้น ในสไตล์ "ทาวโฮมส์" + "โฮมออฟฟิศ" ให้สามารถใช้งานได้ทั้งออฟฟิศสามารถประกอบกิจการการค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ทั้งยังสามารถใช้เป็นที่พักอาศัย ซึ่งมีห้องพักพร้อมห้องน้ำในตัวถึง 12 ห้อง ซึ่งเจ้าของสามารถดัดแปลงให้เป็นห้องเช่ารายเดือน สามารถสร้างรายได้เลี้ยงดูตัวเองได้อีกทางหนึ่งในวัยเกษียณอย่างมีศักดิ์ศรี นอกจากรายได้จากบำเหน็จบำนาญที่ได้รับ ก็สวยงามถึงพร้อมอย่างไม่มีที่ติครับ เพราะไม่รู้จะติอะไรทั้งยังเป็น "มา เมซอง" ที่ "ไม่บาน" ที่สามารถใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ "อย่างคุ้มค่า เพราะรู้คุณค่า" สมศักดิ์ศรี "มา เมซอง" หรือ "มายโฮม" ที่เมือง "โคราชา" ก็ขอแสดงความยินดีกับแฟน ๆ ชาว "บ้านไม่บาน" ท่านนี้ ก็ถึงเวลาแล้วครับที่จะกลับบ้านกันเสียทีครับ

          สำหรับสาระน่ารู้ในสัปดาห์นี้ ของ "บ้านไม่บาน" ก็มีเพียงเท่านี้ จะเห็นได้ว่าทุกครั้งที่ผมพูดถึงเรื่อง "การกลับบ้าน" ก็จะเกิดความปีติอยู่ในใจเสมอที่ได้เห็นคนไทยได้กลับบ้าน ได้ไปลงมือทำอะไรที่บ้านก็รู้สึกยินดีอย่างบอกไม่ถูกครับ แฟน ๆ ชาว "บ้านไม่บาน" ทั่วประเทศก็ลองนำเอาแนวคิดในการออกแบบ "บ้านไม่บาน" ในสไตล์ "มา เมซอง" (Ma Maison) ไม่บาน ของผมไปต่อยอดมาปรับประยุกต์ใช้กันดูก็น่าจะเป็นประโยชน์ครับ